Msaada Serena van orman

Godoro, Mbio za Marathoni, Misheni—Kwa sababu Kila Hadithi Ni Muhimu

Mwaka jana, nilikimbia mbio za maili 26.2 za Carmel nikibeba godoro la kilo 15, lenye uzito wa pauni 88 tu, ili kuchangisha fedha kwa ajili ya Firefly na kuleta ufahamu kwa waathiriwa wa unyanyasaji wa kijinsia.

Mwaka huu, ninafanya tena. Kama tu katika mbio, kila hatua huleta maendeleo - kila jitihada za kusaidia waathirika hufanya tofauti, bila kujali ndogo jinsi gani. Ninakimbia ili kujikumbusha na kuwakumbusha wengine kwamba kila maili ni muhimu—kama vile kila hadithi, sauti na kitendo cha kuwaunga mkono walionusurika ni muhimu.

Chaguo langu la kukimbia na godoro limechochewa na harakati za mwanafunzi wa chuo kikuu kupinga jinsi chuo kikuu kinavyoshughulikia ubakaji wake wa chuo kikuu. Kwa muda wote wa mwaka wa masomo, alibeba godoro la kilo 50, sawa na wale wa vyumba vya kulala, kila mahali alipoenda.

Mlinganisho wa unyanyasaji wa kijinsia kuwa kitu kizito - kilichobebwa milele - kilichofanya kukimbia na godoro kuvuma sana. Pia nimepata ahueni ya kiwewe ya kukimbia kwa umbali mrefu: Ni mengi ya kuzingatia pumzi yako inayofuata na hatua inayofuata na kujisukuma mbele, hata wakati mstari wa kumaliza hauonekani.

Hadithi na Ujumbe wangu

Jina langu ni Serena Van Orman. Kwa sasa ninafundisha kozi ya kujamiiana ya binadamu kwenye chuo kikuu na mtandaoni kwa IU Indy. Nimekuwa mwalimu tangu miaka yangu ya shahada ya kwanza, nilipoanza pia kazi yangu ya utetezi kwa walionusurika na Firefly Children na Family Alliance.

Kama mwalimu, ninaamini somo linapaswa kufundishwa kwa ukamilifu na kwa njia ambayo inatumika kwa maisha halisi; vinginevyo, haifai. Elimu yenye ufanisi lazima iwe ya uaminifu na inayotafsiriwa kwa uzoefu ulioishi. Ninapofundisha kuhusu unyanyasaji wa kijinsia na ridhaa, ninasisitiza kwamba unyanyasaji wa kijinsia na ubakaji ni masuala mazito, ya kimfumo na yaliyoenea. Kila mmoja wetu anamjua na anajali kuhusu mtu fulani—pengine watu wengi—ambao ni waathirika, hata kama hawajatufichua.

Kama ilivyo kwa mwanafunzi mmoja kati ya wanawake wanne wa shahada ya kwanza, mimi ni mwathirika wa unyanyasaji wa kijinsia. Nilibakwa katika muhula wa pili wa mwaka wangu wa kwanza wa chuo kikuu.

Wakati fulani mimi huhisi mgongano kuhusu jinsi ya kuwasilisha uzoefu wangu. Itakuwa rahisi kushiriki kwamba, sawa na 70% ya waathiriwa wa unyanyasaji wa kijinsia ambao hupata dhiki ya wastani hadi kali—kiwango cha juu zaidi cha uhalifu wowote wa vurugu—hapo awali nilijitahidi baada ya tukio hilo la kutisha. Hata hivyo, sikuokoka tu; nilistawi. Sasa, mimi ni mtetezi wa walionusurika, ninafanya kazi katika kukabiliana na hospitali, nikihudumu kama rais wa bodi ya wataalamu wa vijana wa shirika lisilo la faida, huku nikifuatilia PhD yangu na kufanya kazi katika elimu ya juu.

Lakini kutunga hadithi yangu kwa njia hii sio kamili na hakika sio ukweli.

Udhalilishaji wa utu katika unyanyasaji wa kijinsia unakuja katika sehemu mbili: kwanza, katika shambulio lenyewe, na kisha katika lawama zisizokoma zinazofuata. Kwa kuulizwa "Ulikuwa umevaa nini?" au dhana kwamba lazima umetuma ishara mchanganyiko au kwa namna fulani uliuliza. Kulaumu mwathiriwa kunadai kwamba mwathiriwa alihusika katika shambulio hilo na anapaswa kushiriki uwajibikaji, ingawa jukumu liko kwa wabakaji na utamaduni wa ubakaji pekee. Kuangalia kinywaji chako, kubeba dawa ya pilipili, na kuvaa kwa uangalifu hakuzuii ubakaji. Ingawa vitendo hivi vinaweza kumlinda dhahania mtu anayevifanya, vinahamisha hatari kwa mtu mwingine.

Kimsingi, kulaumiwa kwa mwathirika kunamaanisha kuwa unastahili kile kilichotokea kwako. Haishangazi 33% ya wanawake wanaobakwa wanafikiria kujiua na 13% ya wanawake wanaobakwa hujaribu kujiua. Nilianguka kwenye 13% hiyo.

Kukabiliana na unyanyapaa wa afya ya akili ni suala lingine kabisa, lakini nataka kusema kwamba jaribio langu la kujiua nikiwa na miaka kumi na nane halikuwa la ubinafsi. Kujiua sio ubinafsi; mara nyingi ni matokeo ya unyogovu, dalili ya mwisho ya ugonjwa mkubwa. Kuanguka kwa mwisho chini ya uzito usioweza kuhimili. Sikulemewa tu na mfadhaiko kutokana na kuishi katika ulimwengu ambamo watu walifikiri nilistahili kubakwa; Pia niliamini kwamba ikiwa maisha yangu yalistahili hilo, si jambo la maana sana. Nilidhani ni maisha ambayo hakuna mtu angekosa.

Kwa muda mrefu baada ya kubakwa, niliamini ingekuwa huruma zaidi ikiwa mtu aliyenibaka angeniua tu baadaye. Miaka iliyofuata ilikumbwa na PTSD kali na aibu nyingi kwa yale ambayo yalikuwa yametukia, nilichopaswa kufanya, au kile ambacho sikuwa nimefanya. Nilikuwa nimemaliza shule ya upili nikiwa kinara wa darasa langu katika miaka mitatu, lakini ilinichukua miaka mitano na nusu kupata digrii ya miaka minne. Aibu hiyo ilibadilika na kuwa imani kwamba sikupaswa kuathiriwa na jambo lililotokea miaka mingi iliyopita. Laiti ningalijua kwamba “ustahimilivu” haimaanishi “kutoathiriwa” na kwamba “walioathiriwa” haimaanishi “kuharibiwa” – au “kufafanuliwa na.”

Ni lazima tuache kuwaambia watu jinsi wanavyopaswa kuhisi kuhusu mambo ambayo hayakupaswa kuwapata. Unyanyasaji wa kijinsia ni kiwewe. Huna haja ya kuwa na aibu ya kuhitaji msaada. Ninawiwa kuwa hapa leo kwa usaidizi niliopokea kutoka kwa huduma muhimu kwa walionusurika. Nambari za usaidizi, vikundi vya usaidizi, ushauri, na utetezi. Nina deni la kuwa hapa leo kwa watu wa ajabu katika maisha yangu ambao wamekuwa wakinikumbusha mara kwa mara kwamba ninapendwa, nina uwezo, na mwenye nguvu. Mimi ni mambo hayo yote - kama mwokozi na kwa ajili ya yule niliye zaidi ya hayo.

Msaada hubadilisha kila kitu. Walionusurika wanahitaji kuaminiwa, na Firefly huhakikisha wanaaminika. Kwa kuongeza ufahamu, kuchangia, na kujitokeza, tunathibitisha kwamba hakuna mtu anayepaswa kubeba mzigo wake peke yake. Siwezi kutoa shukrani za kutosha kwa kila mtu ambaye amewahi kuunga mkono na kuchangia uponyaji wangu au wa manusura yeyote. Ninataka kumalizia kwa kushiriki ujumbe mzito sana wa analogi kwa kila aliyeokoka:

Kwamba ninajivunia wewe. Ninaheshimu na kushikilia nafasi kwa ajili ya maumivu na kukata tamaa ambayo najua siku fulani huhisi kama mbio za maili 5,000 za kubeba godoro la pauni 500. Lakini fahamu kuwa nina matumaini pia kwa uponyaji wako wa siku zijazo. Ubinafsi wako wa baadaye na wakati ujao wa ushindi. Na wakati wa furaha na kumbukumbu bora na wapendwa. Na kila kitu ulicho, wewe ni mzuri vya kutosha na unastahili kufanikiwa na kuwa.

Uponyaji sio mstari. Na unaweza kugonga ukuta. Huenda ukahitaji kutembea. Au kukaa. Au lala chini kwa muda, na hiyo ni sawa. Nenda kwa kasi yako mwenyewe, lakini ujue hauko peke yako. Kwamba ninakimbia na wewe. Na kwa ajili yako. Jua kuwa kuna watu na mashirika ya kukusaidia kuendelea. Na kwamba katika alama ya maili inayofuata—na kila moja kabla na zaidi ya mstari wa kumalizia—kuna mengi zaidi ambayo yanafaa kukimbia na kuyaishi.