Ili kuendelea na mfululizo wetu kuhusu usaidizi huku tukikuza, ningependa kuchukua muda leo na kuzungumza kuhusu vikundi vya usaidizi wa ana kwa ana.
Kwa bahati mbaya, kwa sababu ya janga hili, mara nyingi huwa halisi. Lakini bado zinatofautiana na vikundi vya usaidizi mtandaoni kwa kuwa unaweza kuona na kuzungumza na watu. Unaweza kuwafahamu, kusikia hadithi zao, kusikiliza ushauri wao na kuamua ikiwa unataka kuuchukua au kuuacha.
Kwa hakika, kuna mengi ya haya yanayopatikana. Lakini mara nyingi ni suala la kupata moja ambayo inafaa mahitaji yako, unayotaka, unayopenda na usiyopenda.
Wakati mwingine vikundi hivi hutolewa kupitia makanisa; wakati mwingine ni kupitia DCS, mashirika au mashirika mengine; na wakati mwingine ni kundi la wazazi walezi ambao walipatana na kuanzisha kikundi chao cha usaidizi.
Zaidi ya hayo, vikundi vya usaidizi vinatofautiana katika muundo wao. Wanaweza kuwa na ratiba iliyowekwa ya mada na/au ajenda ya kila mkutano, au labda wana aina fulani ya funzo la kitabu. Vikundi vingine vinaweza kuwa na wasemaji kuingia, na hii inaweza kutafsiri kuwa saa za mafunzo kwa ajili ya leseni yako tena.
Vikundi vingine vinatoa huduma ya watoto, ambayo inaweza kusaidia, hasa kwa wazazi wasio na walezi; wakati mwingine kupata sitter inaweza kuwa changamoto kwa sisi sote.
Nyakati nyingine, mikutano ni ya bure-kwa-yote…ikimaanisha kwamba yeyote atakayejitokeza, kujitokeza, na mnajadili chochote kilicho kwenye mioyo ya watu wakati huo.
Kwa hivyo nitakuwa mkweli…kikundi ambacho mimi ni sehemu ya matoleo kama hayo. Kwa jinsi ninavyopenda muundo na utaratibu, lazima nikiri kwamba kuna faraja kwa kujua kuwa wanawake hawa wapo kwa ajili yangu, haijalishi nataka kuongea nini NA sioni shinikizo la kujadili mada kwenye ajenda ya jioni tu. . Hatuna ajenda, hakuna mada iliyowekwa na hakuna malezi ya watoto. Tunakuja kushirikiana sisi kwa sisi, kusaidiana, kushauriana na wakati mwingine kulia sisi kwa sisi. Na hata ingawa hatuna malezi ya watoto, sote tumechukua zamu zetu za kuwatembelea watoto wadogo ambao huhudhuria mikutano nyakati fulani.
Ninachopenda zaidi kuhusu vikundi vya ana kwa ana, angalau katika uzoefu wangu, ni kwamba unaweza kuona na kuzungumza na watu. Unawafahamu katika kiwango cha msingi, cha msingi, ambacho kinaweza kisifanyike kwa vikundi vya mtandaoni. Unaweza kusikia hadithi zao, (kusikia sauti zao!), kusikia kinachowafanya wachague, na labda kujifunza kuhusu walikuwa nani kabla ya kulea (ambaye wakati mwingine ni mtu tofauti!). Tulikuwa nani kabla ya malezi na umbo ambalo sisi ni kama wazazi walezi, kwa hivyo ni vyema kujua mtu alikuwa "nani" hapo awali.
Pia, unaweza kuwakumbatia ikiwa kitu kama hicho kinahitajika (bila wasiwasi…sio kila mtu ni “hugger” kwa hivyo kwa sababu tu uko kwenye kikundi cha ana kwa ana haimaanishi kwamba lazima umkumbatie mtu yeyote…Ninasema inaweza kutokea ingawa, kwa hivyo uwe tayari, haswa ikiwa hiyo sio jam yako).
Vikundi vya ana kwa ana vinaweza kukusaidia kupunguza umakini wako, kukuwezesha kufahamu wasiwasi wako, wasiwasi, mahitaji na kuhisi (na) kuungwa mkono kihisia. Ni kweli kwamba hilo linaweza pia kutokea kwa vikundi vya mtandaoni, lakini binafsi ninahisi kuwa ni vigumu zaidi kuungana na kuhisi usalama kufunguka kuhusu “mambo yote.”
Kuna jambo la kusemwa kwa kuketi kando ya meza na kuzungumza ana kwa ana…na kupeana kitambaa iwapo kuna haja.
Hata hivyo, kikundi cha ana kwa ana hakiwezi kufanya kazi vyema kwako, utu wako, au ratiba yako, na hiyo ni sawa kabisa. Huenda isifanye kazi kwa mtindo wako wa maisha au kiwango chako cha faraja. Ndio maana kuna chaguzi zingine zinazopatikana ambazo zinaweza kukusaidia kwa njia unayohitaji.
Inayofuata: vikundi vya usaidizi mtandaoni.
Kwa dhati,
Kris