ငါလူတွေနဲ့တွေ့ဆုံပြီး ပြုစုစောင့်ရှောက်ရေးအကြောင်း ဆွေးနွေးတဲ့အခါ (ငါ တဲထိုးနေတုန်း ငါးမိနစ်လောက် စကားစမြည်ပြောရင်တောင်) မလွဲမသွေပေါ်လာတဲ့ မေးခွန်းက “ငါ အရမ်းတွယ်တာရင် ဘာဖြစ်မလဲ” တဲ့။ တခါတရံမှာ “ငါ သူတို့ကို ပြန်မပေးနိုင်ဘူး” ဆိုပြီး နောက်ဆက်တွဲမှာ ပါပါတယ်။
ဦးစွာ၊ သင်သည် "အလွန်တွယ်တာသူ" ဟုထင်ပါက၊ သင်သည် မွေးစားမိဘဖြစ်လာရန် သေချာပေါက်စဉ်းစားသင့်သည် (ခဏလေးအတွင်း ဤအရာကို ပြန်လှည့်ကြည့်မည်)။ ဒုတိယအနေနဲ့ ဟုတ်ကဲ့ သူတို့ကို ပြန်ပေးမယ်။ လူအများစုသည် စေတနာကောင်းကြပြီး တရားရုံးက အမိန့်ချပါက ကလေးမိဘအရင်းထံ ပြန်ပေးမည်မဟုတ်ကြောင်း မပြောတတ်ကြောင်း ကျွန်ုပ်သိပါသည်။ သူတို့ မလုပ်ချင်ဘူးဆိုတဲ့ အဓိပ္ပာယ်ကို ခိုင်ခိုင်မာမာ ထုတ်ဖော်ပြောဆိုနေကြတာဖြစ်ပြီး အလွန်ခက်ခဲပါလိမ့်မယ်။ အဲဒါကို ကျွန်တော် လုံးဝနားလည်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူတို့ (လုပ်နိုင်) လုပ်နိုင်တယ်၊ ခက်လိမ့်မယ်။
အခု “အရမ်းတွယ်တာနေတယ်” ဆိုတဲ့ အယူအဆတစ်ခုလုံးကို ကိုင်တွယ်ကြည့်ရအောင်။ ကလေးနှင့်သူ၏စောင့်ရှောက်မှုအပေါ် လေးလေးနက်နက်နှင့် ပြင်းပြင်းထန်ထန် ခံစားရနိုင်ဖွယ်ရှိသည်ဟု သင်ထင်ပါက၊ သင်သည် မွေးစားမိဘတစ်ဦးဖြစ်လာရန် လုံးဝကြည့်ရှုသင့်သည်။ ဒါကို သင် စိတ်ကူးယဉ်ထားပြီးသား ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်ပေမယ့် ကလေးတစ်ယောက်ဟာ မိဘအရင်းဆီ ပြန်ရောက်လာတာကြောင့် မယုံနိုင်လောက်အောင် နာကျင်ခံစားရပါတယ်။ ပြီးတော့ မြန်မြန်သက်သာမယ့် ဝေဒနာမဟုတ်ဘူး။ ဒါမှမဟုတ်လည်း ဖြစ်နိုင်တယ်။ အဲဒီ့မှာ “အရမ်းတွယ်တာတယ်” ဆိုတဲ့ သဘောတရားကို ကျွန်တော်တို့ ရရှိပါတယ်။
သို့သော် တွယ်တာမှုသည် ပြုစုစောင့်ရှောက်ရေးရှိ ကလေးများအတွက် လိုအပ်သော အတိအကျဖြစ်သည်။ အကြိမ်များစွာတွင်၊ ၎င်းတို့နှင့် အမှန်တကယ် တွယ်တာတတ်သောသူ မရှိခဲ့ဖူးသလို၊ ကျန်းမာသော တွယ်တာမှုရှိသော သူတို့ဘဝတွင် တစ်ယောက်ယောက်လည်း မရှိခဲ့ပါ။ ရလဒ်အနေနှင့်၊ ၎င်းတို့သည် မည်သို့တွဲရမည်ကို မသိကြ၊ သို့မဟုတ် ယင်းသည် ၎င်းတို့၏ နှလုံးသားများ လိုချင်သည့်အရာဖြစ်ကြောင်း ပြသရန်ပင် မသိကြပေ။
မွေးစားမိဘများအနေဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့၏စောင့်ရှောက်မှုရှိ ကလေးများအတွက် ထိုအသက်သွေးကြောကို လွှင့်ပစ်ရန်မှာ ကျွန်ုပ်တို့အပေါ်တွင် မူတည်ပါသည်။ တွယ်တာမှုလက်ဆောင်ဆိုတာ ကလေးတွေကို တစ်သက်လုံး သူတို့နဲ့အတူ သယ်ဆောင်သွားနိုင်တဲ့ ပေးကမ်းနိုင်တဲ့ အရာတစ်ခုပါ…။ မင်းနဲ့အတူရှိသည်ဖြစ်စေ မရှိသည်ဖြစ်စေ။
ငါတို့သားငယ်ရဲ့ ကိစ္စမှာ ငါတို့က သူ့ကို ချစ်တယ်ဆိုတာ သိထားဖို့ လိုတယ်၊ ငါတို့က သူ့ကို အတတ်နိုင်ဆုံး ပြုစုစောင့်ရှောက်မယ်ဆိုတာကို ငါ စောစောနားလည်တယ်။ တစ်နည်းဆိုရသော် တွယ်တာရန် လိုအပ်သည်။ ဒါကြောင့် ဒီတွယ်တာမှုကို ဖြည့်ဆည်းဖို့အတွက် သူ့ကို တစ်ချိန်လုံး ဆုပ်ကိုင်ထားခဲ့တယ် (ပထမဆုံးရောက်လာတဲ့ အချိန်မှာ သူ့ကို ချုပ်နှောင်ထားဖို့ ငြင်းဆန်ခဲ့ပေမဲ့)။ ငါတို့က သူ့ကို စကားပြောကြ၊ သူ့ကိုကြည့်ရင်းနဲ့ တော်တော်ပြုံးတယ်။ ငိုတဲ့အခါ သူ့ကို နှစ်သိမ့်ပေးတယ်။ အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ သူသည် ချုပ်နှောင်ခံရခြင်းကို နှစ်သက်တတ်လာခဲ့သည်။ တကယ်တော့၊ သူက အခု သင်တွေ့ဖူးသမျှထဲမှာ အကြီးမားဆုံး ကပ်ငြိနေတဲ့ ပိုးကောင်ဖြစ်နိုင်တယ်။ သို့သော် နှစ်သိမ့်မှုနှင့် ချစ်ခင်မှုတို့ကို နားလည်သဘောပေါက်ခြင်းမှာ ကျွန်ုပ်တို့နှင့် ရင်းနှီးပြီး ကျွန်ုပ်တို့သည် သူ့ကို အလွန်ဂရုစိုက်ကြောင်း သိရှိလာသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ အဓိကအချက်က သူ့ကို တွယ်တာတယ်… ငါတို့လည်း ဒီလိုပါပဲ။
နေရာချထားချိန်တွင် (ပြီးလအတော်ကြာပြီးနောက်) သူသည် ကျွန်ုပ်တို့နှင့်အတူ ထာဝစဉ်ရှိမည်ကို ကျွန်ုပ်တို့မသိခဲ့ကြသော်လည်း သူလိုအပ်သည်ကို သိသောကြောင့် ကျွန်ုပ်တို့ကြားတွင် တွယ်တာမှုကို ဖန်တီးနိုင်ကာ သူ၏ဒဏ်ရာမှ ကုသခြင်းသည်သာ စတင်တော့မည်ဖြစ်သောကြောင့်၊ တစ်ချိန်က တွယ်တာမှု အရင်းခံ ရှိခဲ့တယ်၊ မွေးစားစောင့်ရှောက်ရေးဂေဟာရှိ ကလေးများသည် ၎င်းတို့၏ဘဝတွင် ပျောက်ဆုံးသွားသည့်အရာဖြစ်သည်ကို မသိကြသော်လည်း၊ တစ်စုံတစ်ဦးကို သိရန်နှင့် တစ်စုံတစ်ဦးမှ အပြည့်အဝသိရှိရန်မှာ ကျွန်ုပ်တို့အားလုံးအတွက် နက်ရှိုင်းသောလိုအပ်ချက်တစ်ခုဖြစ်သည်။
ဟုတ်တယ်၊ ကလေးက မင်းအိမ်ကထွက်သွားတဲ့အခါ မင်းရဲ့နှလုံးသားက ကွဲအက်သွားတဲ့အခါ “တွယ်တာလွန်းတယ်” ဖြစ်နိုင်တယ်၊ ဒါပေမယ့် မွေးစားမိဘတွေအားလုံးက ကလေးကို တွယ်တာတဲ့လက်ဆောင်ကို ပေးခဲ့တဲ့အတွက် ကျေးဇူးတင်ပြီး ဂုဏ်ယူနိုင်ပါတယ်... တစ်သက်တာ။
ရိုးသားစွာ၊
Kris