Kwa hivyo mara ya mwisho nilizungumza juu ya kujiondoa kwenye njia ya kulelea watoto na nini maana yake: kukaa kwenye njia yako, kumtunza mtoto aliye mbele yako, na kuruhusu kesi icheze kwa mbali (umbali wa kihemko, ambayo ni) . Lakini leo nataka kuzungumza juu ya kupata kwenye roller coaster, haswa na mtoto mkubwa au mwenye mahitaji mengi.
Ufichuzi kamili: roller coaster ninayotaka kuzungumzia leo ililetwa kwangu na rafiki yangu ambaye alimlea na kumchukua kijana mzee zaidi. Na kwa hivyo aliashiria aina hii ya ziada ya utunzaji wa watoto wa kambo…na hiyo ndiyo kiwewe ambayo watoto wamepitia. Kwa wazi, mtoto yeyote anayekuja kwenye uangalizi amepata kiwewe kwa kiwango fulani; kama nina hakika unajua, kitendo tu cha kuondolewa kutoka kwa familia ya kibaolojia ni kiwewe.
Kwa hivyo, kuwa kwenye kipigo hiki cha kiwewe, kwa maneno rahisi, inamaanisha kuwa ndani yake kikamilifu na watoto, na kufanya kile tunachowajibika kufanya kama wazazi walezi: kuendesha gari hilo la kiwewe. Ni kuwa pale kwa ajili yao wanapokuhitaji. Na kuwepo hata pale wanaposema hawakuhitaji (lakini pengine wanakuhitaji). Inaziruhusu zishikamane nawe, na wewe uziambatanishe nazo, bila kujali kama zinaungana tena au la. Ni kufurahi pamoja nao katika ushindi wao, na kuwa pale kwa ajili yao wakati wa hali zao za chini kabisa. Kwa hivyo ni wazi kuwa hii sio aina ya roller coaster ambayo Jamie alikuwa akiizungumzia hapo awali…siyo mtu wa kutoka. Ndiyo, inaweza kuwa ngumu, na ya kusisitiza, na yenye hisia nyingi… Lakini ni kile tunachoitwa kufanya kama wazazi walezi.
Ikiwa umesoma machapisho yangu ya zamani, mengi yao huzungumza juu ya fursa za kuunganishwa na watoto kutoka sehemu ngumu. Ni, bila shaka, jambo la kwanza ambalo linahitaji kutokea kabla ya kuanza kuponya. Haimaanishi kuwa watapona kabisa…kiwewe hakiondoki kabisa, lakini kinaweza kupungua kunapokuwa na mzazi mmoja au zaidi aliye imara, salama, na aliyeshikamana ambao wanaendesha gari hilo kando yao.
Hapa kuna taswira kwa ajili yako, ikiwa hiyo itasaidia: tulikuwa kwenye bustani ya burudani miezi michache iliyopita. Familia yangu yote inapenda roller coasters… kama kubwa, kubwa. Lakini tulipokuwa kwenye foleni ya safari moja, nilimwona mvulana ambaye alionekana kuwa na umri wa miaka 11 au 12, akiwa kwenye mstari wa kupanda kwenye mstari wa mbele, akiwa peke yake. Na nilitoa maoni kwa familia yangu kwamba singependa kamwe kufanya hivyo...mstari wa mbele au kwa uaminifu popote kwenye usafiri. Siwapendi sana hivi kwamba ningetaka kuifanya peke yangu. Kwa kweli, ni kinyume chake. Kwa sababu fulani, kuwa na watu wapanda kando yangu hufanya iwe bora zaidi.
Sasa, katika mlinganisho huu, sionyeshi kwa vyovyote kuwa kuendesha gari la kiwewe ni jambo la kufurahisha. Haifurahishi ... kamwe. Lakini ninasema kwamba hali ya kiwewe, na maisha kwa ujumla, yatakuwa bora tunaposhiriki na mtu mwingine. Wakati mwingine ni uwepo wa mtu anayeunga mkono. Hawana hata kusema au kufanya lolote; kuwa huko tu.
Natumai sijakuchafulia maji yoyote kuhusu wazo la roller coaster. Hakika kuna angalau aina mbili tofauti za roller coasters katika malezi ya watoto: hisia, iliyofunikwa katika kila undani wa kesi kama tulivyojadili mara ya mwisho, na hali ya kiwewe ambayo watoto wamepata, na njia bora ya kusaidia. wao ni kweli kupanda juu ya trauma roller coaster na wapanda pamoja nao.
Kwa dhati,
Kris