Kwa hivyo kwenda pamoja na chapisho langu la mwisho kuhusu uhusiano wa ndugu…jambo jingine ambalo halionekani kuzungumzwa sana katika malezi na kuasili ni athari wakati kaka mkubwa anapokwenda chuo kikuu. Ikiwa umesoma machapisho yangu yoyote ya awali, tayari unajua kwamba kwa upande wetu, wana wetu wa kibaolojia ni miaka 13 na 11, mtawalia, wakubwa kuliko mtoto wetu mdogo ambaye alichukuliwa kutoka kwa malezi. Wakati mdogo wetu alipokuja nyumbani kwetu akiwa na umri wa miezi mitatu, wakubwa walikuwa (ulikisia) 11 na 13.
Wakati huo tofauti ya umri ilikuwa nzuri kwa kuwa walisaidia sana, na walikuwa (zaidi) nia ya kujifunza juu yake na jinsi ya kumsaidia vyema zaidi. Baada ya muda, wamekua karibu naye, na yeye kwao, licha ya tofauti kubwa ya umri. Hakika ni muhimu sana kwake, na zote zimeshikamana kwa usalama.
Hata hivyo, mdogo wetu alipokuwa na umri wa miaka 5, mwana wetu mkubwa alienda chuo kikuu. Na kuwa waaminifu, nilitarajia kazi za maji kutoka kwa mdogo. Badala yake nilipata hasira. Nikitazama nyuma, sikupaswa kushangaa, lakini nilikuwa…labda kwa sababu huzuni yangu ilionekana kama huzuni, na ingawa sikupaswa kudhania yake ingekuwa kama yangu, nilifanya dhana hiyo…lakini kwa bahati mbaya huzuni yake ilionekana kama wazimu.
Bila shaka, uzoefu wote ulikuwa mgumu kwa sisi sote, lakini hasa kwa mtoto wetu mdogo. Hakuelewa ni kwa nini kaka yake alikuwa ameenda na kisha kurudi na kisha kuondoka na kisha kurudi…kila wiki chache alikuwa akija nyumbani kwa wikendi. Kwa bahati mbaya (na unaweza kuwa tayari umegundua hili kulingana na umri wa mtoto wetu mkubwa), hatimaye nilikuwa na mtoto wetu mdogo kuelewa kwamba kaka yake haishi nasi tena; anakuja tu nyumbani kwa mapumziko.
Na kisha Covid ilifanyika na mkubwa wetu ilibidi arudi nyumbani kwa miezi… kwa hivyo ni wazi kwamba ilikuwa ya kutatanisha sana. Kwa kueleweka, tulikuwa na mwelekeo wa kujifunza tena alipoondoka tena kwenda chuoni Septemba iliyofuata. Lakini kwa uaminifu…licha ya kuelewa kimantiki kilichokuwa kikitendeka na kwa nini kaka yake alikuja na kuondoka, haikufanya sehemu ya hisia kuwa bora kwake.
Na wakati wote, huzuni ilionekana kama wazimu.
Na kisha katika mwaka wa tatu wa msimu huu wa "mbona kaka yangu yuko hapa na hayuko wakati wote?", kaka mwingine mkubwa pia aliondoka kwenda chuo kikuu…na matokeo mabaya kutoka kwa hilo yalikuwa makubwa.
Mdogo wetu alikuwa na kila aina ya tabia zinazoongoza kwake na kuifuata. Binafsi naamini ni kwa sababu alikuwa na umri mkubwa zaidi, mwenye hekima kidogo na ALIJUA nini kilikuwa kikitokea…kwamba huyu ndugu mwingine pia hangeishi nasi kwa muda wote tena. Na hakupenda hivyo.
Kwa hivyo angekuwa na hasira na hasira kwa muda na kisha angetulia…na bila shaka, mmoja wa ndugu angekuja nyumbani kwa ziara. Na gari la tufaha litafadhaika tena kwa siku chache.
Na tafadhali usisikie nisichosema: kwa vyovyote siwalaumu wavulana wakubwa… Hakika si kosa lao na bila shaka nilifurahi walipotaka kurudi nyumbani. Ilisaidia pia kwamba walijaribu kuwa nyeti kwa hasira yake kadri walivyoweza (ambayo haikuwa kamilifu kila wakati kwa sababu walikuwa bado vijana wakati huo, lakini ninawapa zana kuu za kujaribu).
Lakini hasa kadiri muda ulivyosonga, wangejaribu kupanga ziara yao inayofuata ya nyumbani ili waweze kumwambia watakapoondoka ni siku ngapi au wiki ngapi kabla ya kuonana tena. Na kuwaza huko kwa hakika kulionekana kumsaidia kuelewa kwamba hii haitakuwa muda mrefu sana.
Katika akili ya mtoto wa miaka tisa bado ni ndefu, lakini haiwezi kuvumilika.
Sasa baadhi yenu huenda mnasoma hili na kuchanganyikiwa na jibu lake la hasira, kwa hivyo neno la haraka tu kuhusu hilo: wakati mwingine watoto kutoka sehemu ngumu hawashughulikii hisia zao ipasavyo na hivyo hisia hazionyeshwi kama kawaida; kwa mtoto wetu, huzuni hutoka kama wazimu kwa ajili yake ... na ilituchukua muda kuelewa hilo.
Kwa hivyo kuwa wazi kabisa, tunasema "huzuni yake ina wazimu" lakini kwa kweli ni zaidi ya wazimu; tabia tulizokuwa tukipata pamoja naye ziliongezeka hasira, (kama mlipuko), pamoja na wasiwasi wa hali ya juu (kutafuna sana kucha). Tabia unazotarajia kwa mtu mwenye wasiwasi mwingi, kwa hivyo sisi, kama wazazi wake, tunapaswa kukumbuka hilo kila wakati ... ingawa anaelewa kuwa ndugu zake wanaondoka, au wameondoka tu, au anawakosa tu, anaweza kuwa. kuchochewa na hilo kihisia na inabidi tuwe kwenye "Mchezo" wetu ili kuchukua vipande…na pia kutambua mara tu tunapoona wazimu wake, hatuna budi kushughulikia sio tu tabia za wazimu, lakini kuelewa katika sura ya huzuni.
Na katika hatari ya kusikika kama rekodi iliyovunjwa: Hapo ndipo kujiweka tulivu, na kujidhibiti, hata katikati ya huzuni yake, ndipo tunaweza kumsaidia kuendelea kupona…na kuelewa kuwa hasara anayohisi si jambo la kawaida. hasara ya milele, ni ya muda tu, ingawa hasara zote mbili zinaweza kuhisi sawa na yeye kama mtoto wa miaka tisa kutoka maeneo magumu.
Ni wazi kwamba kuna uwezekano mwingine mwingi wakati a) tabia inaweza kudhihirika ambayo haionyeshi hisia za kweli, na b) inaweza kuwa mtoto wa kulea na/au aliyeasili anayeondoka kwanza…na mienendo inaweza kuwa tofauti kabisa na ilivyo katika hali hii. Bila kujali hali ya nyumbani kwako, natumai hii itakusaidia kuelewa kwamba tabia au hisia unazoziona kwa mtoto wako zinaweza zisiwe zile anazohisi; hisia za kweli zinaweza, badala yake, kufichwa chini ya kitu kilicho rahisi kwao kueleza. Ni wakati tu unapokuja pamoja nao na kutembea nao katika pambano hilo ndipo unaweza kusaidia kujifunza kanuni ili kufafanua hisia zao halisi.
Kwa dhati,
Kris